Deze prachtige op LPG rijdende 1303 met tandheugel stuurhuis, uitgevoerd in het modeljaar 1975, is twee jaar geleden gerestaureerd. Dan verwacht je dat de techniek zeker ook op orde is.
Begrijp ons niet verkeerd, de koets is echt zeer goed aangepakt. Maar de techniek? Een p-u-i-n-h-o-o-p. En veel onderdelen als nieuw op de bon gezet. Het zal je maar gebeuren.
Neem kennis van het fotoverhaal en zie hoe we deze dwaling weer veilig en betrouwbaar hebben gemaakt.
Oceanicblau L57H, de opvallende originele kleur waarmee deze panelvan in Duitsland in 1977 voor het eerst het straatbeeld betrad.
Het plaatwerk vertoont weinig corrosie en om dat zo te houden worden naden en opgesloten ruimtes met lijnolie ingesmeerd, hier het u-profiel achter de linkse schuifdeurkap.
Ogenschijnlijk is het voorste ruitrubber nog goed maar beginnende scheurtjes geven het einde aan, dit voorruitrubber wordt vervangen door een nieuwe originele. Na verwijdering bleek de voorruitrand helemaal gaaf te zijn, dus we zijn niets te laat met vervangen van het rubber.
De voorste remslangen waren al eens vervangen en nog in prima staat alleen zijn de twee beschermhoesjes die op dit fabrikaat zitten niet verwijderd, ze hebben bij een T2 geen functie.
De achterste remslangen zijn beide wel vernieuwd wegens ouderdom, een bleek nog origineel uit 1977 te zijn...
5000 km terug waren beide remklauwen vernieuwd maar voor de zoveelste keer zien we dat de drukverdelingsplaatjes (allevier !) verkeerd waren gemonteerd waardoor de haakjes niet voorkomen dat de remzuiger gaat draaien. Dit hebben we uiteraard gecorrigeerd.
En van de achterrem zien we een wielremcilinder die bij oplichten van het stofhoesje spontaan een plas remolie laat gaan.. Zowel links- als rechtsachter worden ze vernieuwd. Een van de handremhevels bleek muurvast te zitten waardoor de handrem aanliep en een van de stelwieltjes was vastgeroest waardoor betreffende remschoen nooit was opgesteld...
Gelukkig kwam alles weer goed met de achterremmen! De remolie is ververst en kan er weer twee jaar tegenaan.
Op naar de motor. Bij het kleppen stellen blijkt dat de uiteinden van de klepdekselbeugels niet ingevet zijn waardoor ze na verloop van tijd kunnen vastcorroderen in de gaatjes in de cilinderkop. Invetten dus!
Het luchtfilter..
We ontdekken vaak dat 1600cc motoren zijn uitgerust met een te kleine krukaspoulie. Ook hier weer, er hoort er een op te zitten met een diameter van 17,5cm welke er niet opzat. Vervangen dus!
En de mallotige monteur die het ooit in z'n hoofd had gehaald om de buitenkabel van de koppelingskabel maar gewoon niet te monteren.. aiaiai waarom doen mensen dat toch. De buitenkabel lag notabene los in een plastic tas in de bus! Na montage bleek de bus een stuk fijner te koppelen!
Deze homokineethoes heeft last van onderdruk en gaat zo eerder kapot. Na oplichten van het rubber kon je horen dat wat lucht naar binnen werd gezogen en de hoes stond gelijk weer goed.
Hier ontbreken grote M12 ringen die voorkomen dat de schokdemper mogelijk over het rubber heen schuift.
Het buitenste wiellager van het rechtse voorwiel bleek kapot, dit was al enigszins hoorbaar maar visuele controle moet dat soms bevestigen.
Slijtage van alle draagarm- en stuurkogels die van invloed zijn op de wielstand bleken binnen de marge en dus kon worden overgegaan tot uitlijning van de wielen.
Rode vlakken zijn van de wielen die moeten worden bijgesteld, rechtsachter de sporing (wielvlucht achter is niet stelbaar en meestal te wijten aan versleten ophangrubbers) en voor sporing en wielvlucht.
Zie hier het verschil, de bus heeft nu het weggedrag dat hij hoort te hebben voor wat betreft de wielstand.
Tot zover dit project maar het wordt vervolgd. Dan komt laswerk en de elektra aan de orde. Veel plezier komende tijd!